Muzyka ich opisywana jest określeniem „tranzystorowa”. Dużo tu funk i „space rock”. Korzeniami sięgają lat 60 i 70.
Czarek Morawski (znany m.in. z Groovekojad, Lipali, IMTM, Apteka czy Behemoth) stworzył unikalny projekt, w którym dużo miejsca na analogowe, eksperymentalne brzmienie.
Eksperymentują więc by nie dać się zaszufladkować.
W TR będą promować debiutancki album pod znajomo brzmiącym tytułem „Ortalion”.
TR Warszawa
15 maja 2016, g. 20:00
Na podstawie materiałów prasowych.
Gdy coraz bardziej zauważalne są trudności w komunikacji pomiędzy ludźmi Krzysztof Materna sięga po opowiadanie Jakuba Morawskiego.
Przygląda się grupom społecznym, „klanom językowym” mówiącym odrębnym językiem.
Czy wchodząc do teatru, biorąc do współpracy dobrych aktorów chce nam zafundować „zbiorową terapię”?
„Czy chcemy się słuchać nawzajem skoro się nie rozumiemy?” – zadaje pytanie.
Zmiany w dłuższym odcinku czasu są w języku akceptowalne do momentu kiedy nie wiemy co ktoś do nas mówi.
Wzmaga to chaos rzeczywistości, w której żyjemy. Języki kłócą się ze sobą. Ludzie rozmijają się.
O tej właśnie „skłóconej wielojęzyczności” chce mówić „Słownik Ptaszków Polskich”.
„Morawski ma słuch na polszczyznę absolutną” – mówi reżyser.
Czy język ten i stawiane tezy przypadną nam do gustu?
Joasia – Agnieszka Suchora
Bezimienna B. (Genia) – Olga Bołądź
Andżelika – Dorota Rabczewska
Prezenter TVK Krzysztof Krzysztof (dziadek Władek) – Robert Rozmus
Sebo (Jurek) – Dominik Bąk
Jaś Maria (Ksiądz Andrzej Bapko, Grześ) – Janusz Chabior
Terapię prowadzi Helena de Fraud, znana też jako pogodynka i prezenterka Magda Murek oraz babcia Jadwiga – Iwona Bielska.
Stowarzyszenie PPP reprezentuje Krzysztof Materna.
tekst: Jakub Morawski
reżyseria i adaptacja: Krzysztof Materna
kostiumy: Katarzyna Rysiak
scenografia: Marcin Dzwonkowski
asystent reżysera: Ewelina Sadłocha
produkcja: Katarzyna Biegalska
plakat: Marcin Władyka, Headmade studio
zdjęcia: Tomasz Słupski
Spektakl przeznaczony jest dla widzów dorosłych.
Lubiących improwizacje możemy dzisiaj zaprosić do Teatru Powszechnego w Warszawie.
Na potrzeby improwizowanych działań została stworzona robocza grupa „Sobota Wieczór”, która „wniknie” w przedstawienie Mai Kleczewskiej.
Grupę tworzą performerzy związani z teatrami Hurt Luster i Klancyk. Na co dzień grają w przestrzeniach nieteatralnych.
Czym zaowocuje zderzenie dwóch odmiennych zjawisk? Czy dojdzie do wybuchu?
Improwizatorzy:
Joanna Pawluśkiewicz,
Marta Iwaszkiewicz,
Aleksandra Markowska,
Piotr Sikora,
Bartosz Młynarski,
Krzysztof Wiśniewski
17 kwietnia, godz.: 17
na podstawie materiałów Teatru Powszechnego
Po tekst największego powojennego dramatopisarza Japonii Yukio Mishimy sięga Maciej Prus.
Przełożony przez Stanisława Janickiego i Yukio Kudo tekst wypływa niczym z zakamarków kobiecej duszy. Dużo tu subtelności ale też gwałtownych, niekontrolowanych ruchów.
Immoralista i kochające go kobiety.
Sprzeczna ludzka natura łącząca dobro ze złem, miłość z nienawiścią, moralność z grzechem. Splatająca Yin i Yang. Dobierająca od niechcenie. Stawiająca znak równości w najmniej oczekiwanym momencie.
Yukio Mishima – Madame de Sade
przekład: Stanisław Janicki i Yukio Kūdō
reżyseria: Maciej Prus
scenografia: Jagna Janicka
światło: Maciej Igielski
obsada:
Dominika Kluźniak Renèe, markiza de Sade
Ewa Wiśniewska, Madame de Montreuil, matka Renèe
Milena Suszyńska Anna, młodsza siostra Renèe
Aleksandra Justa, Baronowa de Simiane
Beata Ścibakówna, Hrabina de Saint-Fond
Anna Gryszkówna, Charlotta
premiera 16.04.2016
scena Studio
na podstawie materiałów prasowych
Nagroda zostanie wręczona w Teatrze Powszechnym dnia 21 marca 2016 roku. Przyznawana przez Fundację Teatru Myśli Obywatelskiej ma na celu przypominać i propagować idee patrona „wyrażone w praktyce twórczej, dydaktycznej i pisarskiej”.
Mimo zmian teatru myśl ta ma działać dla dobra jego samego, twórców i publiczności.
Przyznanie nagrody ma służyć m.in.: „zwróceniu społecznej uwagi na trud organizowania działań teatralnych, kształtowaniu wrażliwość widzów, tworzeniu społecznej świadomość, promocji wartości, którym przez całe życie wierny był Patron Fundacji ( zawodową rzetelność, uczciwość, dobrze pojętą pracowitość, globalne spojrzenie na teatr, obywatelską odpowiedzialność, wszechstronność w działaniu na gruncie teatralnym), wyróżnianiu ludzi wszechstronnych, wizjonerów (autorytetów dla których teatr jest sensem życia).”
Kapitułę III edycji Nagrody stanowią: Barbara Borys-Damięcka, Ewa Dałkowska, Joanna Hübner-Wojciechowska, Krystyna Janda, Janusz Gajos, Kazimierz Kaczor, Stanisław Radwan, Jacek Sieradzki, Allan Starski, a także Anna Augustynowicz i Jan Englert (laureaci poprzednich edycji Nagrody).
Teatr Powszechny, godz.: 19
Na podstawie materiałów prasowych.
Po siedemdziesięciu latach bohaterowie „Mistrza i Małgorzaty” Bułhakowa przenoszą się z Moskwy do Wa-wy.
Woland i jego kompania mają określoną misję.
Nosząc w ekwipunku kamery GoPro i drony śledzą mieszkańców stolicy. Obserwują ich w codziennych czynnościach: w pracy, w drodze, podczas odpoczynku. Widzą trud, mierzą starania.
Badają postawy, nagrywają rozmowy, rejestrują obrazy, notują opinie.
Wszystko po to by „w realu” spotkać się przy okrągłym stole w Teatrze Powszechnym” i na własne oczy zaobserwować zaistniałe zmiany.
Poznać „wolnego człowieka, produkt młodej, niespełna trzydziestoletniej demokracji, jego problemy, marzenia, nadzieje.
Pytaniom może nie być końca. „Czy ludzie mają do siebie zaufanie?” Czy znajdą się też odpowiedzi?
„KAŻDY DOSTANIE TO, W CO WIERZY”
na motywach „Mistrza i Małgorzaty” Michaiła Bułhakowa
premiera: 12 marca 2016, Scena Mała
pokazy: 15, 16 i 17 marca oraz 26, 27, 28, 29 i 30 kwietnia
reżyseria: Wiktor Rubin
tekst i dramaturgia: Jolanta Janiczak
scenografia: Mirek Kaczmarek
kostiumy: Jolanta Janiczak, Hanna Maciąg
muzyka: Bartosz Dziadosz (Pleq)
światło: Marek Kozakiewicz
video: Hanna Maciąg, Marek Kozakiewicz
inspicjent: Kuba Olszak
obsada: Klara Bielawka, Julia Wyszyńska, Jacek Beler, Michał Czachor, Mateusz Łasowski, Dawid Rafalski.
Na podstawie materiałów prasowych.
Trojan przed napisaniem tekstu zaaranżował kilka spotkań randkowych przy pomocy aplikacji dla gejów Grindr. Napisał tekst, z którego powstała sztuka w ramach programu Teren TR (2014/2015).
Opisuje specyficzną, drugą, seksualną stronę życia metropolii gdzie przy pomocy kilku kliknięć myszką można znaleźć odpowiedniego partnera.
Seks w epoce cyfrowej bez specjalnych starań i zachodu. Technologie i nową obyczajowość.
„Jak zmieniają się międzyludzkie relacje? Czy marzenia się spełniają?” Na te pytania szuka odpowiedzi autor.
Przyrównuje Grindr-a do gry, w której gracz zdobywa określone poziomy zmierzając do statusu eksperta. Tylko czy znajdzie to czego szukał?
Spektakl przeznaczony dla widzów pełnoletnich można oglądać w marcu i kwietniu.
Pokazom „Grind/r” towarzyszą spotkania i debaty organizowane przez Stowarzyszenie bez!miar.
Można porozmawiać o sytuacji osób LGBTQ w życiu społecznym.
Dzisiaj o 19 Jej Perfekcyjność poprowadzi wykład/debatę „Idealny profil na Grindrze”.
dramaturgia: Michał Pabian
scenografia i kostiumy: Dominika Olszowy
scenografia i reżyseria światła: Aleksandr Prowaliński
choreografia: Tomasz Bazan
muzyka: Marcin Janus
wideo: Patrycja Płanik
asystent reżysera: Jan Dravnel
obsada: Michał Bieliński/Sebastian Pawlak, Jan Dravnel, Dobromir Dymecki, Ewa Szykulska/Aleksandra Konieczna, Piotr Trojan
Tym razem na „Dziady” możemy spojrzeć z perspektywy litewskiego reżysera. Ze świadomością polskiego doświadczenia, stosunku do dramatu Mickiewicza i sentymentu do romantyzmu Nekrošius tworzy proste sceny i własne metafory.
Poświęca czas zwykłym śmiertelnikom, wytrącając duchowość, widząc potrzebę metafizyki.
Daje głos poecie. Podpatruje jednostę i społeczeństwo.
Potrafi prowadzić tworząc przy tym nietuzinkowe wizje.
Dobrze wpisuje się w Polski Teatr po takich nazwiskach jak: Zelwerowicz, Dejmek, Hanuszkiewicz, Skuszanka, Grzegorzewski.
„O Dziadach Nekrošius wspominał już osiemnaście lat temu. Mówił, że Mickiewicz go kusi, że właśnie ten dramat chciałby zrealizować na scenie”.
Jak wyszło? Oceńcie sami.
Dziady Adama Mickiewicza
premiera: 10 marca 2016
reżyseria: Eimuntas Nekrošius
muzyka: Paweł Szymański
scenografia: Marius Nekrošius
kostiumy: Nadežda Gultiajeva
reżyseria światła: Audrius Jankauskas
opracowanie tekstu: Rolandas Rastauskas
asystentka reżysera: Anna Turowiec
realizatorzy dźwięku: Mariusz Maszewski, Rafał Barański
realizatorzy światła: Bartłomiej Kaczalski, Zbigniew Szulim
inspicjentka: Ewa Dworecka
suflerka: Jolanta Szydłowska
występują:
Gustaw-Konrad – Grzegorz Małecki
Guślarz, Diabeł – Marcin Przybylski
Ksiądz Piotr – Mateusz Rusin
Dziewczyna, Maryla – Wiktoria Gorodeckaja
Ksiądz (cz. IV) – Piotr Grabowski
Pani Rollisonowa – Kinga Ilgner / Danuta Stenka
Senator– Arkadiusz Janiczek
oraz
Anna Grycewicz, Joanna Gryga, Paulina Korthals, Paulina Szostak, Magdalena Warzecha, Bartłomiej Bobrowski, Karol Dziuba, Robert Jarociński, Grzegorz Kwiecień, Kacper Matula, Kamil Mrożek, Paweł Paprocki, Piotr Piksa, Adrian Zaremba, gościnnie Katarzyna Dorosińska, Katarzyna Pośpiech, Szymon Nowak
Na podstawie: materiałów prasowych.
Co się staje gdy spotykają się ona i on? Psychoterapeutka z pacjentem? Ludzie w średnim wieku. Matka autystycznego dziecka z zagubionym mężczyzną?
Czy ktoś rozpisał dla nich role czy złączył ich przypadek?
Komediodramat ten napisała znana izraelska pisarka Anat Gov. Stworzyła tekst treściwy o rzeczach ważnych i uniwersalnych. Tekst stworzony dla widza.
Swoista „sesja terapeutyczna” dla dwojga ludzi i różnych relacji: lekarz – pacjent, matka – dziecko, kobieta – mężczyzna.
Na scenie zobaczymy Dorotę Landowską i Andrzeja Mastalerza.
Autor: Anat Gov
Przekład: Agnieszka Olek
Adaptacja, reżyseria i opracowanie muzyczne: Marek Pasieczny
Scenografia Joanna Macha, Marcelina Początek-Kunikowska
Kostiumy: Agnieszka Werner
Fotografie: Rafał Latoszek
Obsada: Dorota Landowska, Andrzej Mastalerz
Premiera 5 marca 2016
Na podstawie materiałów prasowych.
Yana Ross realizuje w TR polską prapremierę sztuki Michała Durnienkowa, rosyjskiego dramatopisarza i reżysera.
Akcja toczy się w weekend. Miejscem akcji jest podmiejska dacza nad jeziorem. Tam też spotyka się grupa znajomych.
Durnienkow nawiązując do dramatów Czechowa i Gorkiego, tworzy atmosferę lęku, zagrożenia.
Nawiązuje jednocześcnie do wojny i kryzysu we współczesnej Europie.
Sztuka zamówiona przez Gogol Center jest pierwszą realizacją dramatu poza granicami Rosji.
W sytucji gdzie trzy pary bliższych lub dalszych sobie ludzi je, pije, toczy niby rozmowy i.., Yana Ross ukazuje nam obraz „pasywno-agresywnego, pełnego obojętności społeczeństwa”.
Ile tej bierności w nas?
Gdzie jesteśmy? Gdzie chcielibyśmy być, gdy nastąpi apokalipsa?
Sam reżyser odpowiada: „Mam nadzieję, że nie zastanie mnie w centrum handlowym, przy posiłku, na kiblu, we śnie, w windzie, przy kichaniu. Nie chcę przegapić końca świata, wjeżdżając do tunelu, nurkując, marząc. Nie chcę też, by to było podczas mycia zębów, gdy stoję przed lustrem na sekundę przed pocałunkiem”.
reżyseria: Yana Ross
tekst: Michaił Durnienkow
przekład: Agnieszka Lubomira-Piotrowska
współpraca dramaturgiczna: Wojciech Sobolewski
scenografia: Justyna Elminowska
kostiumy: Anna Nykowska
światła: Karolina Gębska
wideo: Algirdas Gradauskas
opracowanie muzyczne: Piotr Domiński
asystent reżysera: Paweł Kulka
tłumaczenie na próbach: Marcin Zawada
premiera 4 marca 2016, godz.: 19
na podstawie: materiałów prasowych
alescena 